Wprowadzenie do radionamierzania PMRek

Na wstępie zaznaczam że dopiero zacząłem zbierać materiały na ten temat i nie znam jeszcze wielu odpowiedzi. Do tego utrudnieniem może być brak wiedzy elektronicznej.

Teoretycznie nie powinno być bardzo trudno potrzeba co najmniej dwóch operatorów PMRek z zamontowaną anteną kierunkową (ew ze wskazaniami siły sygnału odbieranego S-metr)
Podam dwie metody pomiaru jakie udało mi się odnaleźć na forum miłośników pmrek:

Metoda 1.
a) Każde radio winno być wyposażone w antenę kierunkową.
b) Każde radyjko w trakcie pomiaru winno być umieszczone w maksymalnie możliwej odległości od siebie.
c) Każde radyjko oznacza na mapce swoje miejsce pomiaru.
d) Każde radyjko kręci anteną do uzyskania najsilniejszego sygnału przeciwnika.
e) Następnie podaje dowództwu/osobie nadzorującej pomiary, azymut kierunku anteny po uzyskaniu najsilniejszego sygnału przeciwnika.
f) Dowództwo/osoba nadzorująca pomiaru kreśli linie na mapce od punktu pomiaru wg. podanego azymutu. Punkt przecięcia obydwu lini to punkt z którego nadaje stacja przeciwnika.

Metoda 2.
a) Każde radio winno być wyposażone w antenę dipol 1/2λ lub 1/4λ ( przy silnych sygnałach lepszy 1/4). Wykonanie dipola (do odbioru, nie trzeba stroić) na pasmo PMR jest bajecznie proste.
b) Każde radyjko w trakcie pomiaru winno być umieszczone w maksymalnie możliwej odległości od siebie.
c) Każde radyjko oznacza na mapce swoje miejsce pomiaru.
d) Każde radyjko kręci anteną do uzyskania najsłabszego sygnału przeciwnika. Dipol ma charakterystykę promieniowania również kierunkową. Największy sygnał jest prostopadle do linii ramion dipola. Najsłabszy, równolegle do linii ramion dipola. Ustawiamy antenę tak byśmy od przeciwnika mieli jak najsłabszy sygnał.
e) Następnie podaje dowództwu/osobie nadzorującej pomiary, azymut kierunku anteny po uzyskaniu najsłabszego sygnału przeciwnika, wyznaczony przez ramiona dipola.
f) Dowództwo/osoba nadzorująca pomiary kreśli linie na mapce od punktu pomiaru wg. podanego azymutu. Punkt przecięcia obu linii to punkt z którego nadaje stacja przeciwnika.

Metoda nr 2 jest najskuteczniejsza (może precyzyjniej się wyrażając najmniej obarczona błędem), szczególnie gdy mamy do czynienia z silnymi sygnałami (dość bliska odległość od nadajnika). Metoda ta jest (w wielkim skrócie i uproszczeniu) wykorzystywana przez UKE (i jego poprzedników) w swoich wozach pelengacyjnych. Metoda ta też była wykorzystywana w trakcie II Wojny Światowej do namierzania stacji wroga.

Wracając do anteny dipol to tu jest na ten temat dyskusja:
http://www.elektroda.pl/rtvforum/topic807510.html
A tu znalazłem fajną instrukcję która w łopatologiczny sposób wyjaśnia jak taką antenkę zbudować:
http://www.konar.pwr.wroc.pl/uploads/download/raporty/maxcom_wt108.pdf


O antenach kierunkowych, trzeba będzie jeszcze poczytać.
Bo coś takiego do np swojego Navcomma chyba nie podłącze:
http://www.radio.org.pl/anteny/inne/
To by się nadało przynajmniej gabarytowo, ale jeszcze muszę potwierdzić:
http://rgi446pmr.ok1.pl/viewtopic.php?t=132 lub
http://www.ar-system.pl/index.php?p220,antena-maldol-hs-fox727-2m-70cm-8-el
Tu jest ciekawa dyskusja:
http://www.elektroda.pl/rtvforum/topic571801.html
budowa yagi:
http://rgi446pmr.ok1.pl/viewtopic.php?t=130
http://www.nr6ca.org/70cmyagi.html

Na koniec pisząc o pelengacji warto wspomnieć o... łowach na lisa.
Postawy:
http://www.edw.com.pl/pdf/k15/21_15f.pdf
Drugi materiał dla elektro-uzdolnionych:
http://www.krzysztofg.elb.vectranet.pl/projekty/lowy%20_na_lisa.htm